ஆப்பிள் தோப்புக்குள்ளே

அமெரிக்காவுல நெறைய தோட்டமெல்லாம் இருக்கு. காலத்துக்குத் தகுந்த மாதிரி பூக்கும் காய்க்கும் பழுக்கும். அன்னெக்கி நாங்க போனது ஒரு ஆப்பிள் தோப்பு. சின்னப் புள்ளையில நான் பொதுவாக ஆப்பிள் சாப்புட்டுத்தான் வளந்தேன். அதாவது ஒரு ஆப்பிள் வீட்டுக்கே பொது. ஆளுக்கொரு துண்டு.


இப்புடி சடை சடையாக் காய்ச்சுப் பழுத்துக் கெடந்ததை, கீழே கொட்டிக் கெடந்ததை என்னன்னு சொல்ல. காலையிலேருந்து சாய்ங்காலம் வரைக்கும் சனம். நூத்துக் கணக்குல. வர்றவங்களையெல்லாம் டிராக்டர் வச்சுக் கூட்டிக்கிட்டுப் போயி தோட்டத்துக்குள்ள உடுறான். சனம் போவுது, திங்கிது. ஓடி ஓடிப் பறிக்கிது. போறப்பவே பையும் குடுத்துர்றான். சின்னதோ பெருசோ. தேவையான அளவுக்குப் பறிச்சு ரொப்பிக்க. ஆனா ஒன்னு, பாத்துப் பறி. பூச்சியாருந்தா பறிக்காம மரத்துலேயே வுட்ரு. உலுக்காதே. மரத்துல ஏறாதே. வருசமெல்லாம் புள்ள மாதிரிப் பாத்துப் பாத்து வளத்து வச்சிருக்கேன், அதப் பாத்து நாம் பெருமப் படுற மாதிரி நீயும் பெருமப் படு, சின்னப் புள்ளைகள் கண்டபடி பறிச்சுத் தள்ளிரும் கொஞ்சம் பாத்துக்க, அப்படின்னு எழுதிப் போட்டிருக்கான். போறப்ப பறிச்ச எடைக்கித் தக்கன காசு குடுத்துரணும். ஒரு பவுண்டு 75 காசு.

உள்ள போற சனங்கள் பொதுவா ஆளுக்கு ஒன்னோ ரெண்டோ திங்காம இருக்கதில்லை. திங்காதேன்னு அவனும் சொல்லுறதில்லை. என் நேர்மக்கி நாலு மார்க்கு கொறஞ்சாலுஞ்சரி, கூடுனாலுஞ்சரி, சரியா தப்பா நீதியா தர்மமான்னு வெகு குழப்பத்துக்கப்புறம், நானும் ஒன்னு + மாசிலன் கடிச்ச பாதி தின்னேன். (தோப்புக்குள்ள நொழஞ்சதுக்கும் தின்னதுக்கும் நடுவுல நடந்த போராட்டத்த இன்னொரு தனிப்பதிவா எழுதலாம்!) எனக்குத் தெரிஞ்சதெல்லாம் கடையில கெடைக்கிற ஒரு நாலஞ்சு ரகந்தான். அந்தத் தோட்டத்துல என்னென்னமோ ரகமெல்லாம் வச்சிருக்கான்.

இந்த மாதிரி நம்ம ஊரு மாந்தோப்புக்கும், கொய்யாத் தோப்புக்கும் மக்கள் போற காலம் வரணும்!

இதான் நாங்க போன தோப்பு.

சம்பந்தமில்லாத பின் குறிப்பு: பணியின் காரணமாக இன்னும் சில நாட்களுக்கு இந்தப் பக்கம் வர முடியாது.