மனசுக்குப் பட்டது

உறைந்தும் மேய்ந்தும் திரிகிறேன்.
சுனாமியில் வலைப்பதிவர்களின் பங்கு. தமிழ் வலைப்பதிவுகளைப் பற்றிப் பேசவில்லையாயினும் வலைப்பதிவர்களைப் பற்றிப் பேசியிருக்கிறது.

கபில் சிபல் தனக்குக் கிடைத்த சேதியை ஏன் தூங்கும் சோனியாவுக்குச் சொல்லக் காத்திருந்தார்? இவரை விசாரித்துத் தண்டிக்க வேண்டும்.

தொழில்நுட்பத்தைக் காட்டும்போதே கேளிக்கைக் கூத்துக்களாய்க் காட்டியதால் வந்த வினை. படித்த நாமும் வெத்துக் கவியும் வேண்டாப் பேச்சுமாய்க் கழித்ததால் வந்தது. பொழுது போக்குக்களைப் பொழுது முழுக்கச் செய்து கொண்டிருந்திருக்கிறோம். மக்களை அறியாமையில் வைத்திருந்ததில் அரசியல்வாதிகளுக்கு மட்டும் பங்கில்லை. கோழைகளாய் அடிமைப் படுத்தி வைத்திருப்பதில் மதவாதிகளுக்கு மட்டும் பங்கில்லை. நமக்கும் பங்கிருக்கிறது. உங்களுக்கும் எனக்கும். இந்த லட்சோப லட்சத்துக்கும் முன்னால் எத்தனையோ அழிந்தும் நாம் இதைக் கற்றுக் கொள்ளவில்லை. வேற்று நாட்டினர் துக்கம் அனுட்டிக்கும்போது கூட நம் தொலைக்காட்சித் தொழில்நுட்பம் பாட்டும் கூத்துமாய் அமர்க்களப்படும் அவலத்தைத் தடுக்க முடியவில்லை. வாயே திறக்காத போலித் தலைவர்கள், செய்கையறியாப் போலியமைச்சர்கள், கடமையறியாக் கற்றவர்கள் இவர்களால் கூட்டமாய்ப் புதையுண்டு போனது இவர்களையே நம்பியிருந்த மக்கள். இவர்களுக்காய்க் கொடி பிடித்து, இவர்கள் காட்டும் சாமியைக் கும்பிட்டுக் கடலில் கரைத்து, இவர்கள் கண்டுபிடித்த தொழில்நுட்பம் வீட்டுக்குள் படங்காட்டுவதற்குக் களிப்படைந்து இவர்களையே நம்பியிருந்தவர்கள். இவர்களை நாம் கொன்று விட்டோம். இப்போதும் கூடப் போலியாறுதல்கள், போலிக் கவிதைகளை நம் தலைவர்களாலும் கவிஞர்களாலும் நிறுத்திக் கொள்ள முடியவில்லை. இவர்களை மிதித்துத் தாண்டி, இருப்போரையாவது அறிவுடன் இருக்கச் செய்தல் நம் கடமை. சுரணையோடு இருக்கும் அந்த ஏழைக்குடிகளின் தன்மானத்தை அழிக்காமல் காக்க வேண்டும். நாலு வீடு கட்டிக் கொடுத்துப் பிச்சைக்காரராய் அவர்களைச் சாகடிப்பதை விட நீண்ட காலத் திட்டமாய் அவர்களுக்கு அறிவைத் தர ஏதாவது செய்ய வேண்டும். இங்கு நான் வெங்கட்டுடன் அறிவு பரவலாக்கத்தில் மறுபடியும் ஒத்துப் போகிறேன். அனாதையின் மயிறு பரவலாக்கம் என்ற கோவமும் நியாயமானதென்றாலும் உடனடிக் களையெடுப்புப் புரட்சிக்கு நாம் தயாராயில்லை. அதற்கு நமக்குப் பரவலான சுரணை இன்னும் வரவில்லை. இப்போதைக்குக் கொஞ்ச கொஞ்சமாயேனும் படித்தவர்கள் பொழுது போக்கு/இலக்கியங்களை விட்டு விட்டுக் குடிமக்களிடம் போயாக வேண்டும். இல்லையென்றால் காலம் நம்மை மன்னிக்காது.