சுஜாதா இன்னும் இறக்கவில்லை!

ஒவ்வொரு மரணமும் ஒவ்வொருவரையும் வெவ்வேறு விதங்களில் வினைபுரியத் தூண்டுகிறது. இதிலே ஒருவரைப் பற்றிய நிறுவப்பட்ட கதைகள் மற்றும் ஊடகங்களின் முன்னேற்பாடுகள் (பில்டப்புகள்) பெரும்பங்கு வகிக்கின்றன. பெருங்கூட்டத்தின் போக்கு சரியானதாகத் தோற்றம் பெறுகிறது. அதனால்தான் இராவண வதத்தையும், வீரப்ப சம்ஹாரத்தையும் கொண்டாடுகிறோம், நகுலனை அவரது எழுத்தழகையும் தாண்டி அனாதையாக அனுப்புகிறோம். தமிழ்ச்செல்வனுக்கு அழும்போது அழுகையைக் கண்டிக்கிறோம். சுஜாதாவின் மரணம் நிச்சயமாக எந்தவொரு மரணத்தையும் போலவே உற்றார், உறவினர், நண்பர்கள், விசிறிகள் என்பாருக்கு வருத்தத்தைக் கொடுக்கும். அதே நேரத்தில் அவர் வாழ்ந்த காலத்தில் எந்தெந்த மக்களை எதிர்த்து எழுதினாரோ, செயல்பட்டாரோ, எந்த மனிதாபிமானமற்ற தன்மைகளுக்குக் கொடி பிடித்தாரோ, அத்தகைய செயல்களால் பாதிக்கப்பட்ட மக்கள் இப்போது இவ்வளவு அழுகை ஏன் என்று கேட்கிறார்கள். இன்னும் யாரும் இதைத் தீபாவளியாகக் கொண்டாடவில்லை, அல்லது அவர் ஒரு இந்துத் தீவிரவாதி அவருக்காக அழுவது சட்ட விரோதம் என்று யாரும் சொல்லவில்லை. எனவே மரணித்தவர் ஒவ்வொருவரையும் எப்படிப் பாதித்தாரோ அதே வகையிலேயே அவரது மரணத்தை எதிர்கொள்வதே நேர்மையாக இருக்க முடியும். அமைதியாக இருத்தல் போலி மனிதாபிமானத்தைக் காட்டுமே தவிர எழுத்து நேர்மையாக இராது. சுஜாதாவின் மரணத்தால் வருத்தமுற்றிருப்பவர்களுக்கு எனது உண்மையான ஆறுதல். அதே மாதிரி சுஜாதாவின் கருத்துக்களின் மீது விமரிசனங்களை இந்நேரத்தில் வைப்பதும் அவரவரது தேர்வு.

சுஜாதா இன்னும் இறக்கவில்லை. அவரது கதைகளிலும், கருத்துகளிலும், ஒவ்வொரு சொல்லிலும் இன்னும் வாழ்ந்துகொண்டுதானிருக்கிறார்!